“Stasavajući početkom sedamdesetih godina XX vijeka, Branimir Karanović pripadao je generaciji autora koji su donijeli novi pogled na fotografski medij i svijet oko sebe. Krećući se između crno-bijele i kolor fotografije, Karanović se tokom svih ovih godina nikada nije odrekao urbane tematike u cilju istraživanja i prikazivanja paradoksalnih i ironičnih scena, situacija, stanja savremenog društva. Ta težnja u njegovom slučaju biće najuočljivija devedesetih, kada je u kataklizmičnoj situaciji fotografisao predmete buvljaka i deponija, polomljene ili improvizovane koševe, zakrpljene cerade na kolima, znakove, stvarajući serije slagalica upečatljivog narativa. I ova izložba na kojoj su predstavljeni radovi starije i novije produkcije ukazuje upravo na paradokse i anomalije društva u tranziciji. Kao i predhodne poput Multiplikacije ili Patch Works i ona nudi niz pitanja, na koja se ne može dati jedan ili jednostavni odgovor. Ovoga puta ta pitanja se ne odnose samo na društvenu pozornicu, već i na samu fotografiju. U prvoj seriji fotografija realizovanih u crno-bijeloj tehnici uz poštovanje osnovnih načela kompozije, Karanović fotografski medij koristi za bilježenje, između ostalog i predmeta sa buvlje pijace ili deponije. Sa druge strane jeste ciklus kolor fotografija koji se tematikom slobodno može nadovezati na zapažanje američkog kritičara i istoričara umjetnosti Daglasa Krimpa (Douglas Crimp); ’’Dok nam se nekada činilo da slike imaju funkciju u interpretaciji realnosti sada nam se čini, da su je uzurpirali.’’ Od trenutka kada je analogna fotografija mutirala u digitalnu, postalo je očigledno da stvari neće biti iste. Kompjuter, skener, štampač, digitalni fotoaparati, olakšali su ne samo produkciju već i distribuciju fotografske slike. Za umjetnike predstavljaju nova sredstva izražavanja i istraživanja. Međutim, u širem kontekstu, onom koji se odnosi na masovnu proizvodnju i potrošnju, fotografija je postala ništa drugo do jeftino, te kao takvo odlično sredstvo u cilju manipulacije i reklamiranja svega i svačega. Od prvih plakata političkih stranaka i bilborda na ulicama preko odjeće, obuće, predmeta za svakodnevnu upotrebu do fotografija gigantskih dimenzija i jakog kolorita, prisutnim na gotovo svim mjestima u gradu, javnim i privatnim zgradama, trgovima, gradskom saobraćaju, dovodeći do prezasićenosti slikama i informacijama. I kao u slučaju deponija, buvljaka i njihovih predmeta ili polomljenih koševa i znakova, društvo se prilagodilo i ovom, vizuelnom zagađenju.”

                                                                                                                                                                        Jelena Matić

                                                                                                                                              teoritčar umetnosti i medija